🥏 Tryskających Z Pasów Transmisyjnych Elektrycznych Świdrów

tryskających z pasów transmisyjnych, elektrycznych świdrów akademia pana kleksa; kosi ja koniczyn; tlumaczenie piosenki z serealu masza i niedwed; 100 metrow; Nic nie jest takim jakim sie wydaje maria peszek; kacze opowieci; śpiewające brzdące babcia -o,o,o! tekst piosenki; za tych co nie mogą; Faded ZHU; et si tu n'sxistais pas kazdy nowy dzien - Tekściory.pl – sprawdź tekst, tłumaczenie twojej ulubionej piosenki, obejrzyj teledysk. transmisyjnych - Korpus Języka Polskiego PWN. Toggle navigation. Toggle navigation Słownik języka polskiego Gdy weszliśmy do pierwszej hali, o mało nas nie oślepiły snopy różnokolorowych iskier, tryskających z pasów transmisyjnych, elektrycznych świdrów i tokarek. Rok wydania: 1996. Rok powstania: 1946. było rozpoznać potężne koła maszyn, których stukot donośnym echem rozlegał się po całej. okolicy. Gdy weszliśmy do pierwszej hali, o mało nas nie oślepiły. snopy różnokolorowych iskier, tryskających z pasów. transmisyjnych, elektrycznych świdrów i tokarek. Maszyny stały długimi tryskających z pasów transmisyjnych, elektrycznych świdrów pan kleks; ten jeden raz ty i ja czas jest w nas ty i ja jak wenus i mars; rosenbaum; korycki Andrzej teksty i akordy piosenki Anioy; gwiazda nohavica chords; odwiązała mi się u trzewiczka wstazka; Milcze nuty na pianino; Wyglądam tak jak inni, z daleka taki sam; Piosenka elzy Aimai na mikaku - Girugamesh zobacz tekst, tłumaczenie piosenki, obejrzyj teledysk. Na odsłonie znajdują się słowa utworu - Aimai na mikaku. tryskających z pasów transmicyjnych, elektrychnych świdrów,,wystawały wysoko ponad dach fabryki',,tryskujących z pasów transmisyjnych, elektrycznych świdrów; Bob One feat. Bas Tajpan Daj z siebie wszystko; Ty mówisz masz już dość. Dłużej, dłużej już nie mogę teraz wiem dlaczego tak jest to był wielki błąd mój' Hardwell Back In Judy's Jungle - Eno, Brian zobacz tekst, tłumaczenie piosenki, obejrzyj teledysk. Na odsłonie znajdują się słowa utworu - Back In Judy's Jungle. I Wish You Love - Luke Higgins zobacz tekst, tłumaczenie piosenki, obejrzyj teledysk. Na odsłonie znajdują się słowa utworu - I Wish You Love . Tequila z cytrynka; Zadmij w butelce niech dudni muzyczny t; When I was only; Koa Autobusu Krec Si dla drzeci; piesek bimbek muzyka; aaaaaaa kotki dwa szarobure; the good the bad and the ugly; Idź przez życie z podniesioną głową; nie byo miejsca dla ciebie w betlejem w adnej gospodzie; bob one daj z siebie wsztstko; Yrock and roll; kiedy gdy wspomnienia z wakacji piosenka; piosenka gdzie moja mlodosc DON WASYL; Paluch - Ju za pno kochanie 2 (Miku Blend) kolor blu maryla rodowicz ''tryskających z pasów transmisyjnych elektrycznych świdrów'' Popek wakacje; multi plecka UQ40h5. Nazwa Enitra®, logo graficzne Enitra oraz nazwa EniLift®, logo graficzne EniLift są zastrzeżonymi znakami towarowym firmy Enitra Sp. z w krajach UE. Znaki towarowe Enitra i EniLift nie mogą być używane w powiązaniu z innymi produktami lub inną usługą, nie należącą do Enitra Sp. z w sposób mogący spowodować dezorientację klientów, ani w żaden sposób, który dyskredytuje lub kompromituje firmę Enitra Sp. z XX EnglishDeutschFrançaisEspañolPortuguêsItalianoRomânNederlandsLatinaDanskSvenskaNorskMagyarBahasa IndonesiaTürkçeSuomiLatvianLithuaniančeskýрусскийбългарскиالعربيةUnknown Self publishing Login to YUMPU News Login to YUMPU Publishing CLOSE TRY ADFREE Self publishing products News Publishing Pricing Login to YUMPU News Login to YUMPU Publishing • Views Share Embed Flag Zobacz fragment poradnika nauczyciela do podręcznika Informatyka WSiP Zobacz fragment poradnika nauczyciela do podręcznika Informatyka WSiP SHOW MORE SHOW LESS ePAPER READ TAGS informatyka MediaWSiP Create successful ePaper yourself Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software. START NOW More documents Similar magazines Info NA DOBRY START PORADNIK NAUCZYCIELA INFORMATYKA 4 szkoła podstawowaPage 2 and 3: Drodzy Nauczyciele Nowe prawo oświPage 4 and 5: Programowanie dla najmłodszych InfPage 6 and 7: Praktyczny kurs informatyki zapewniPage 8 and 9: Informatyka | Klasy 4-6 Szkoła podPage 10 and 11: Informatyka | Klasy 4-6 Szkoła podPage 12 and 13: Informatyka | Klasy 4-6 Szkoła podPage 14 and 15: Informatyka | Klasy 7-8 Szkoła podPage 16 and 17: Informatyka | Klasy 7-8 Szkoła podPage 18 and 19: Informatyka | Klasy 7-8 Szkoła podPage 21 and 22: Wanda Jochemczyk, Iwona Krajewska-KPage 23 and 24: Spis treści 1. Zaczynamy... ZasadyPage 25 and 26: 22. Scratch - duszki i skrypty PrzePage 27 and 28: 19 Sprawdź słówko Dowiesz się, Page 29 and 30: Ê XZauważ, że słówka w komórkPage 31 and 32: obrazek Paint dokument Word strona Page 33 and 34: Rozwiązanie zagadki Aby zobaczyć Page 35 and 36: Wyświetli się wówczas formularz Page 37 and 38: Na ¬ czwartej stronie formularza kPage 39 and 40: Najpierw na komputerze zostanie zaiPage 41 and 42: 22 Scratch - duszki i skrypty DowiePage 43 and 44: Po prawej stronie okna zapisano dwaPage 45 and 46: kliknięć. Mamy tu więc zmienną Page 47 and 48: 23 Scratch - teksty i dźwięki DowPage 49 and 50: Po kliknięciu zielonej flagi kotekPage 51 and 52: Zapisywanie i udostępnianie projekPage 53 and 54: 24 Scratch - rysuj z Mruczkiem DowiPage 55 and 56: ÊXSamodzielnie napisz skrypt, w wyPage 57 and 58: ZADANIA 1. Ułóż skrypty rysowaniPage 59 and 60: Informatyka | Klasy 4-8 Szkoła podPage 61 and 62: Informatyka | Klasa 4 Szkoła podstPage 63 and 64: Informatyka | Klasa 4 Szkoła podstPage 65 and 66: Informatyka | Klasa 4 Szkoła podstPage 67: WYBIERZ INFORMATYKĘ WSIP DO KLASY show all Delete template? Are you sure you want to delete your template? Save as template? Title Description no error products FREE adFREE WEBKiosk APPKiosk PROKiosk Resources Blog API Help & Support Status Company Contact us Careers Terms of service Privacy policy Cookie policy Imprint Terms of service Privacy policy Cookie policy Imprint Change language Made with love in Switzerland © 2022 all rights reserved W tym wpisie zebrałam w całość wszystkie kluczowe informacje na temat uprawnień elektrycznych SEP. Zapraszam do lektury. Słowniczek na początek SEP to akronim od słów: Stowarzyszenie Elektryków Polskich. V – wolt – jednostka potencjału elektrycznego, napięcia elektrycznego i siły elektromotorycznej kV – kilowolt, 1 kV = 103 V W – wat – jednostka mocy lub strumienia energii kW – kilowat, 1 kW = 103 W Pa – paskal – jednostka ciśnienia (także naprężenia) kPa – kilopaskal, 1 kPa = 103 Pa MPa – megapaskal, 1 MPa = 106 Pa g – gram – jednostka masy Mg – megagram (tona), 1 Mg = 106 g Rodzaje uprawnień elektrycznych SEP Uprawnienia SEP mogą być nadawane dla dwóch rodzajów prac: eksploatacji i/lub dozoru. E – eksploatacji instalacji, sieci i urządzeń elektroenergetycznych oraz gazowych i/lub D – dozoru instalacji, sieci i urządzeń elektroenergetycznych oraz gazowych. Istnieją 3 grupy uprawnień SEP: G1 – kursy elektryczne, przeznaczone dla pracowników zajmujących się eksploatacją (E) i/lub dozorem (D) urządzeń, instalacji i sieci elektroenergetycznych. G2 – kursy energetyczne, przeznaczone dla pracowników zajmujących się eksploatacją (E) i/lub dozorem (D) urządzeń, instalacji i sieci cieplnych. G3 – kursy gazowe, przeznaczone dla pracowników zajmujących się eksploatacją (E) i/lub dozorem (D) urządzeń, instalacji i sieci gazowych. Każda grupa uprawnień – G1, G2, G3 – dzieli się na podpunkty. Każdy z nich określa konkretną czynność, bądź rodzaj pracy z urządzeniem. Kursy typu G1 – elektryczne: Urządzenia prądotwórcze przyłączone do krajowej sieci elektroenergetycznej bez względu na wysokość napięcia znamionowego; Urządzenia, instalacje i sieci elektroenergetyczne o napięciu nie wyższym niż 1 kV; Urządzenia, instalacje i sieci o napięciu znamionowym powyżej 1 kV; Zespoły prądotwórcze o mocy powyżej 50 kW; Urządzenie elektrotermiczne; Urządzenia do elektrolizy; Sieci elektrycznego oświetlenia ulicznego; Elektryczna sieć trakcyjna; Elektryczne urządzenia w wykonaniu przeciwwybuchowym; Aparatura kontrolno-pomiarowa oraz urządzenia i instalacje automatycznej regulacji; sterowania i zabezpieczeń urządzeń i instalacji wymienionych w pkt 1-9; Urządzenia techniki wojskowej lub uzbrojenia; Urządzenia ratowniczo-gaśnicze i ochrony granic. Kursy typu G2 – energetyczne: Kotły parowe oraz wodne na paliwa stałe, płynne i gazowe, o mocy od 50 kW wzwyż, wraz z urządzeniami pomocniczymi, Sieci i instalacje cieplne wraz z urządzeniami pomocniczymi o przesyle ciepła powyżej 50 kW, Turbiny parowe oraz wodne o mocy powyżej 50 kW wzwyż wraz z urządzeniami pomocniczymi, Przemysłowe urządzenia odbiorcze pary i gorącej wody, o mocy powyżej 50 kW, Urządzenia wentylacji, klimatyzacji i chłodnicze, o mocy powyżej 50 kW, Pompy, ssawy, wentylatory i dmuchawy o mocy powyżej 50 kW, Sprężarki o mocy powyżej 20 kW oraz instalacje sprężonego powietrza i gazów technicznych, Urządzenia do składowania, magazynowania i rozładunku paliw, o pojemności składowania odpowiadającej masie ponad 100 Mg, Piece przemysłowe o mocy ponad 50 kW, Aparatura kontrolno-pomiarowa i urządzenia automatycznej regulacji do urządzeń i instalacji wymienionych w pkt. 1-9. Urządzenia techniki wojskowej lub uzbrojenia; Urządzenia ratowniczo-gaśnicze i ochrony granic. Kursy typu G3 – gazowe: Urządzenia do produkcji paliw gazowych, generatory gazu, Urządzenia do przetwarzania i uzdatniania paliw gazowych, rozkładnie paliw gazowych, urządzenia przeróbki gazu ziemnego, oczyszczalnie gazu, rozprężalnie i rozlewnie gazu płynnego, odazotowanie, mieszalnie, Urządzenia do magazynowania paliw gazowych, Sieci gazowe rozdzielcze o ciśnieniu nie wyższym niż 0,5 MPa (gazociągi i punkty redukcyjne, stacje gazowe), Sieci gazowe przesyłowe o ciśnieniu powyżej 0,5 MPa (gazociągi, stacje gazowe, tłocznie gazu), Urządzenia i instalacje gazowe o ciśnieniu nie wyższym niż 5 kPa, Urządzenia i instalacje gazowe o ciśnieniu powyżej 5 kPa, Przemysłowe odbiorniki paliw gazowych o mocy powyżej 50 kW, Turbiny gazowe, Aparatura kontrolno-pomiarowa oraz urządzenia sterowania do sieci, urządzeń i instalacji wymienionych w pkt. 1-9. Czyli, w praktyce jeśli ktoś powie Ci, że ma np.: G2E 1,2,9, to bez problemu będziesz wiedzieć, że ta osoba ma: uprawnienia energetyczne (G2) do eksploatacji (E) w zakresie: 1. Kotły parowe oraz wodne na paliwa stałe, płynne i gazowe, o mocy od 50 kW wzwyż, wraz z urządzeniami pomocniczymi, 2. Sieci i instalacje cieplne wraz z urządzeniami pomocniczymi o przesyle ciepła powyżej 50 kW, 9. Piece przemysłowe o mocy ponad 50 kW. Kurs i egzamin Kursy SEP są organizowane przez przeróżne jednostki szkoleniowe. Aby uzyskać dokument potwierdzający kwalifikacje, należy złożyć wniosek o przeprowadzenie egzaminu przed komisją kwalifikacyjną oraz uiścić opłatę. Zakres danych, które należy zawrzeć we wniosku o egzamin znajdziesz w § – § rozporządzenia [1]. Przewodniczący komisji egzaminacyjnej wskazuje osoby, które znajdą się w zespole egzaminacyjnym, który przeprowadza egzamin. Egzamin ma formę ustną i kończy się wynikiem pozytywnym lub negatywnym. Jeżeli egzamin zakończył się wynikiem pozytywnym, komisja, w ciągu 14 dni od dnia egzaminu, wydaje świadectwo kwalifikacyjne. Wzór tego świadectwa znajdziesz w załączniku nr 2 do rozporządzenia [1]. Jeżeli egzamin zakończy się wynikiem negatywnym, do egzaminu można przystąpić ponownie po złożeniu wniosku i uiszczeniu opłaty. Termin ważności uprawnień elektrycznych SEP Uprawnienia SEP są wydawane na 5 lat. Wiele osób o tym nie pamięta i pracuje przez lata mając nieaktualne uprawnienia. Koniecznie więc przeprowadzaj okresową kontrolę uprawnień pracowniczych. Rozporządzenie [1] nie ma zastosowania W zakładach górniczych, osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci podlegają przepisom prawa geologicznego i górniczego. Osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci związanych z ruchem drogowym, lotniczym, podlegają przepisom prawa o ruchu drogowym, prawa lotniczego, o żegludze śródlądowej oraz kodeksu morskiego. Powiązane wpisy: Wszystko o instrukcjach BHP Kwalifikacje operatorów wózków jezdniowych Jak oceniać zgodność, czyli audyt w BHP Obowiązki osób kierujących pracownikami w zakresie BHP Fabryka jest zbudowana z dwunastu olbrzymich budynków o przezroczystych murach i oszklonych dachach. Tryskały tam snopy różnokolorowych iskier z pasów transmisyjnych, elektrycznych świdrów i tokarek. Maszyny stały długimi szeregami w kilka rzędów, inne zawieszone były na linach i dźwigach. W hali tej wyrabiane są dziurki od kluczy, dziurki w nosie i dziurki w uszach, jak również inne jeszcze dziurki. Gotowe wyroby wrzucali do małych wagoników, a po napełnieniu chwytały je specjalne ruchome dźwigi i przenosiły do składu w sąsiednim gmachu. Połowa sześciosłupowego przęsła naprężenia sieci trakcyjnej łańcuchowej o sumarycznym przekroju poprzecznym 320 mm2, uelastyczniona, z ciężarowym urządzeniem naprężającym, zawieszeniem rurowym, uszynieniem grupowym oraz słupami indywidualnymi o nr 1611 posadowionymi na palach Sieć trakcyjna definiowana jest jako zespół przewodów i szyn służący do bezpośredniego zasilania energią elektryczną taboru kolejowego o napędzie elektrycznym (nie zalicza się do niej przewodów zasilaczy i powrotnych). Jakie są rodzaje sieci trakcyjnych i ich elementy konstrukcyjne? Jakie wymagania obowiazują przy projektowaniu sieci trakcyjnej? Artykuł ukazał się w publikacji „Sektor Elektroenergetyczny” 2017Zobacz e-wydanie Sieć trakcyjna składa się z sieci jezdnej – zespołu przewodów sieci trakcyjnej zawieszonych nad torami lub obok nich, odpowiada ona definicji overhead contact line, zawartej w normie [PN-EN 50119:2012 (wersja angielska) „Zastosowania kolejowe. Urządzenia stacjonarne. Sieć jezdna górna trakcji elektrycznej”.], a także powrotnej, w skład której wchodzą szyny kolejowe oraz ich połączenia. W artykule: Sieć trakcyjna - rodzaje sieci trakcyjnych Sieć trakcyjna - rodzaje sieci w PKP i sposoby ich oznaczania Sieć trakcyjna - elementy sieci jezdnej Wymagania technicznych specyfikacji interoperacyjności (TSI) podsystemu „Energia” Sieć trakcyjna - zasada projektowania Sieć trakcyjna - rodzaje sieci trakcyjnych Płaska sieć trakcyjna – to najprostszy typ sieci trakcyjnej, składająca się z pr zewodu jezdnego zawieszonego na słupach; wykorzystywana jest w miastach jako sieć tramwajowa (np. ul. Floriana w Krakowie i ul. Ratuszowa w Warszawie) lub trolejbusowa (np. w Lublinie). Łańcuchowa pojedyncza – najczęściej stosowana w Europie, w PKP. Składa się z co najmniej jednej liny nośnej i przewodu jezdnego. Jest używana w systemie zasilania prądem stałym 3 kV i przemiennym 25 kV (50 Hz) oraz 15 kV (16,7 Hz). Autor: M. Kaniewski Sieć trakcyjna typu YC150-2CS150, łańcuchowa pojedyncza, pionowa, uelastyczniona, składająca się z liny nośnej L150 mm² i dwóch przewodów jezdnych o przekroju 150 mm² Sieć trakcyjna łańcuchowa wielokrotna – wykorzystuje się ją rzadziej niż pojedynczą (nie używa się jej w PKP, ale znajduje zastosowanie np. we Francji na liniach kolejowych zasilanych prądem stałym 1,5 kV), składa się z liny nośnej i pomocniczej (z ang. auxiliary line), do której przymocowany jest co najmniej jeden przewód jezdny. Łańcuchowa o scalonym układzie dwóch lin nośnych – w obrębie słupa jedną z nich mocuje się do wysięgnika, a druga tworzy uelastycznienie sieci; długość uelastycznienia jest zmienna i zależna od wariantu sieci (np. zaprojektowanej i zbudowanej dla Centralnej Magistrali Kolejowej w latach 1979–1980; w wariancie podstawowym i trzecim (2C120-2C120-3) uelastycznienie w obszarze słupa wynosi 22 m). Pionowa – to rozwiązanie, w którym odsuw pod słupem liny nośnej i przewodu jezdnego jest taki sam; sieci te mogą być wykonane jako półpochyłe (odsuw tylko przewodu jezdnego, lina nośna w osi toru) lub pochyłe (odsuw przewodu w kierunku przeciwnym do liny nośnej). Sztywna (z ang. overhead conductor rail) – składa się z profilu aluminiowego o wysokości 80 lub 110 mm i zakleszczonego w nim przewodu jezdnego. Łączny przekrój takiej sieci wynosi 2220 mm² Al + 100 mm² Cu. W Polsce rozwiązanie to wdrożono w dwóch tunelach: znajdującym się koło stacji PKP Tunel oraz prowadzącym do stacji Łódź Fabryczna. Badania dynamiczne tego rodzaju sieci wykazały, że pociągi mogą się nią poruszać z maksymalną prędkością 250 km/h przy zastosowaniu odbieraka DSA250 i spełnieniu wymagań TSI „Energia”. Ze względu na sposób zawieszenia w obszar ze słupa sieci jezdne można podzielić na: nieuelastycznione (przewody jezdne w obrębie konstrukcji wsporczej są mocowane bezpośrednio do liny nośnej) i uelastycznione (wieszaki podtrzymujące przewód jezdny przytwierdza się do dodatkowej liny – Y, podłączonej do liny nośnej w obrębie konstrukcji wsporczej (rysunek)). W stosowanych w PKP sieciach długość liny uelastycznienia może wynosić od 14 do 22 m. Ponadto sieć może być nieskompensowana (naciąg w przewodzie jezdnym i linie nośnej zależy od temperatury otoczenia), półskompensowana (naciąg w przewodzie nie wynika z temperatury otoczenia, dla której została zaprojektowana sieć, natomiast w linie nośnej tak) oraz skompensowana (naciągi w przewodzie jezdnym i linie nośnej nie zależą od temperatury otoczenia w zakresie, w którym zaprojektowano sieć). Stałość siły naciągu w przewodzie jezdnym lub linie nośnej uzyskuje się przez zastosowanie urządzenia naprężającego. Autor: M. Kaniewski Łańcuchowa prosta sieć jezdna, tramwajowa, zawieszona na słupach stalowych o zmiennym przekroju; mocowana do słupa przy pomocy sprężynowego urządzenia kotwiącego; elementy zawieszenia sieci są wykonane z materiału izolacyjnego; w przewodzie jezdnym zainstalowano izolator sekcyjny, a w linie nośnej – cięgnowy Sieć trakcyjna - rodzaje sieci w PKP i sposoby ich oznaczania Podaje się następujące typy sieci jezdnych wykorzystywanych w PKP: C120-2C, C95-2C, C95-C, YC120-2C150, YwsC120-2C, YwsC120-2C-M, 2C120-2C-3 oraz Y w symbolu oznacza, że sieć jest uelastyczniona, jej bra wskazuje na rozwiązanie nieuelastycznione. Litera C na początku symbolu i dwie lub trzy cyfry za nią określają rodzaj użytej liny nośnej, np. C120 to lina miedziana o pr zekroju 120 mm². Występowanie litery C po myślniku oznacza, że zastosowano przewód lub dwa przewody jezdne (2C) z miedzi gatunku CuETP o przekroju 100 mm². Jeżeli w sieci znajdzie się inny przekrój, np. 150 mm², po myślniku pojawi się C150 lub 2C150 (w przypadku dwóch przewodów).Oprócz symbolu każdemu typowi sieci przypisany jest kod liczbowy od 1 do 37. Numerami 36 i 37 oznaczono najnowsze konstrukcje trójprzewodowych sieci trakcyjnych o symbolach YC150-2CS150 i YC120-2CS150. Są to sieci uelastycznione z liną nośną 120 lub 150 mm² i o dwóch przewodach jezdnych o przekroju 150 mm², wykonanych z miedzi z domieszką srebra 0,10% (oznaczenie S po literze C). Sieć trakcyjna - elementy sieci jezdnej Przewody jezdne Najbardziej istotnym składnikiem sieci trakcyjnej w procesie przekazywania prądu do silników pojazdu szynowego jest przewód jezdny. Dla elektryków to jedna z części ruchomego zestyku elektrycznego, dla mechaników natomiast układ cierny, który stanowi przewód jezdny i nakładka stykowa. O szybkości jego zużycia decydują materiały zastosowane w zestyku. W Polsce funkcjonują dwie normy (PN-E-90090:1996 i PN-EN 50149:2012) oraz dokument normatywny Iet-113, w których podano wymagania dotyczące przewodu jezdnego. Wykorzystywane są rozwiązania profilowane (oznaczenie Djp) o przekroju 100 i 150 mm². W odpowiedniej normie podaje się skład chemiczny miedzi, z jakiej wykonuje się przewody jezdne: M1E (elekrolityczna) i M1M (modyfikowana). Stanowi ona 99,9% przewodu, a zanieczyszczenia 0,1%. Modyfikantami mogą być nikiel (Ni) i cyna (Sn). W normie dpowiednikiem M1E jest miedź o oznaczeniu Cu-ETP, o zawartości miedzi 99,9%, a modyfikantami może być srebro (Ag) do 0,1%, cyna (Sn) do 0,2% i magnez CuMg 0,2 lub CuMg 0,5%. Przewody z Cu-ETP i CuAg 0,1 mają prawie identyczne właściwości elektryczne i mechaniczne – rezystancja 1 km przewodu o średnicy 100 mm² w temperaturze 20ºC wynosi od 0,182 do 0,183 Ω, a wytrzymałość na rozciąganie 355–360 MPa. Przewód jezdny z domieszką srebra (Ag 0,1) charakteryzuje się wyższą temperaturą rekrystalizacji o ok. 100ºC, co powoduje, że można go obciążyć większym prądem i dlatego jest powszechnie stosowany przy modernizacji sieci trakcyjnej. Przewód CuMg 0,5 ma natomiast większą wytrzymałość na rozciąganie (510 MPa), ale jednocześnie wyższą rezystancję, która dla odcinka 1 km wynosi 0,286 Ω. Wykorzystywany jest w sieciach systemu prądu przemiennego, gdzie występują maksymalne prądy rzędu 600 A, a co za tym idzie – spadki napięcia w przewodzie są stosunkowo niskie. Średnica przewodu jezdnego Djp 100 wynosi 12 mm (±0,16 mm), a Djp 150 – 14,5 mm (±0,2 mm). Jeden metr pr zewodu Djp 100 mm², wykonanego z Cu-ETP lub modyfikowanego, ma masę 0,89 kg. Kształt przekroju poprzecznego przewodu jezdnego 100 mm², podany w normie PN-EN 50149:2012, został pokazany na projekcie wykonawczym powinna być zawarta informacja o rodzaju użytego przewodu jezdnego. W przypadku realizowania go według wymogów TSI podsystemu „Energia” musi spełniać wymagania normy PN-EN 50149:2012. Autor: M. Kaniewski Przekrój poprzeczny przewodu jezdnego AC 100 według normy PN-EN 50149:2012 (wersja angielska) „Zastosowania kolejowe. Urządzenia stacjonarne. Trakcja elektryczna. Profilowane przewody jezdne z miedzi i jej stopów ”. Liny Do budowy sieci jezdnej powinno używać się lin (gołych pr zewodów wielodrutowych), których parametry zostały przedstawione w normie PN-E-90081:1996 i dokumencie normatywnym Iet-114, czyli: nośnych: L150, L120, L95, wieszakowych: L10, w uelestycznieniu i odciągach: L25, L35. W oznaczeniu liczba wskazuje przekrój poprzeczny liny podany w mm². Liny nośne cechują się następującymi parametrami: L150: średnica d = 15,82 mm², rezystancja 1 km w temperaturze 20ºC: R = 0,1237 Ω, masa 1 m: 1,345 kg, L120: średnica d = 14 m², rezystancja 1 km w temperaturze 20ºC: R = 0,1570 Ω, masa 1 m: 1,060 kg, L95: średnica d = 12,60 mm², rezystancja 1 km w temperaturze 20ºC: R = 0,1938 Ω, masa 1 m: 0,859 kg. W uszynieniach grupowych stosuje się liny stalowo-aluminiowe AFL6 o przekroju znamionowym 120 mm². Składają się one z rdzenia stalowego z oplotem z aluminiowych drutów. Parametry obliczeniowe są następujące: przekrój całkowity 143 mm², siła rozrywająca 44,5 kN, rezystancja 1 km w temperaturze 20ºC – mR = 0,2288 Ω, masa 1 m: 0,505 kg. Autor: M. Kaniewski Zawieszenie poprzeczne linowe z wykorzystaniem wież, z liną nośną poprzeczną uziemioną Konstrukcje wsporcze Do konstrukcji wsporczych zalicza się słupy pojedyncze oraz bramki (słupy połączone ze sobą poziomymi segmentami dźwigarów) i wieże zawieszenia poprzecznego. Przy budowie sieci trakcyjnych stosowane są słupy kratowe, dwuteownikowe i betonowe, wykonywane techniką wirowaną (ETG). Mogą być mocowane w ziemi przy użyciu fundamentu prefabrykowanego betonowego lub pala. W zależności od sposobu przytwierdzenia mają inną konstrukcję. Najczęściej wykorzystuje się słupy i bramki kratowe ze stopą do fundamentów polowych. Niektóre słupy od bramek mocowane są do dwóch pali wbitych obok siebie. Na dużych stacjach montuje się wieże i pomiędzy nimi rozpina się (na wiele torów) liny zwieszenia poprzecznego (stacje: Warszawa Wschodnia, Kutno).Ze względu na spełniane funkcje w sieci trakcyjnej słupy można podzielić na: indywidualne, kotwienia środkowego, krzyżowe, kotwowe, odciągowe, przelotowe, rozjazdowe, z wysięgnikiem przez dwa tory. Te stosowane poza terenem szkód górniczych są zbieżne ku górze. Konstruuje się je w czterech podstawowych wykonaniach do wykorzystania: 1 – na szlaku, 2 – w międzytorzu, 3 i 4 – na peronach w zależności od ich sieci trakcyjnej określa karty słupów indywidualnych stalowych do fundamentów betonowych (różnią się między sobą długością): 1601–1605, 1607, 1608, 1617, wykonane z ceowników: 120, 140, 160 i 180 mm; pr zeznaczone do stosowania na terenach ze szkodami górniczymi: 1682, 1684 (nie są zbieżne, bo w przypadku gdy słup pogrąży się w ziemi, możliwe jest jego przedłużanie poprzez dołączenie segmentu (nr karty 1689) długości 1,8 m; wykonane z ceowników od 120 do 200 mm, łączonych wygiętym prętem okrągłym lub kratą trójkątną, zakończonych stopą służącą do mocowania do pali betonowych wbijanych w ziemię (ułatwiają budowę, ponieważ są krótsze od słupów do fundamentów prefabrykowanych): 1611, 1613, 1614; w kształcie litery H (opisane w katalogu jako dwuteownikowe): 1665, 1665 i o numerze 1665 dostępny jest w ośmiu wersjach dla dwóch rodzajów stóp i przeznaczony do mfundamentów o numerach: 1491, 1492 i 1493. Autor: M. Kaniewski Zawieszenie sieci trakcyjnej nad czterema torami, na konstrukcjach bramkowych z pojedynczymi wysięgnikami ruchomymi; każdy słup bramki posadowiony jest na dwóch palach; na dalszym planie konstrukcje wsporcze i wysięgi przez dwa tory W katalogu „Katalog sieci trakcyjnej”, Torprojekt sp. z i PKP PLK ., Warszawa 2012 przedstawiono opisy słupów trakcyjnych strunobetonowych wirowanych: 1721 i 1722, wykonywanych w trzech odmianach. Mają one stopy przystosowane do fundamentów palowych, producent określa ich nośność poprzez wartość zastępczej siły wierzchołkowej. Zależność siły od wykonania podano w tabeli. Wartość siły zastępczej wierzchołkowej w zalezności od typu słupa Numer katalogowy 1721-1 1722-1 1721-2 1722-2 1721-3 1722-3 Zastępcza siławierzchołkowa[kN] 6,4 5,7 8 7,1 10 8,9 W ww. katalogu znajdują się również karty katalogowe osprzętu stosowanego do montowania sieci jezdnej do słupów wirowanych. Słupy tworzące nogi bramki mocowane do jednego pala, wykorzystywane na szlaku oraz na stacji i peronach, mają numery katalogowe: 3111–3113, 3115–3117, natomiast te tworzące nogi bramki przytwierdzone do dwóch pali mają numery: 3121–3123, 3125– katalogowe produkowanych dźwigarów bramek: 3013, 3017–3025. Najdłuższe z nich dostępne są w 5 wersjach, różniących się przekrojem kątownika, z którego zostały wykonane (kątowniki od 45/5 do 75/8 mm). Autor: M. Kaniewski Nowa konstrukcja bramki podczas badań eksploatacyjnych Słupy trakcyjne dobiera się na podstawie wielkości momentu zginającego w miejscu mocowania słupa w fundamencie przez siły pochodzące od ciężaru liny nośnej, przewodu jezdnego i wieszaków, lin uszynienia grupowego lub uszynienia i wysięgnika. Do obliczeń przyjmuje się ciężary przewodów powiększone o sadź, a także siły parcia wiatru na elementy sieci trakcyjnej i słup oraz siły od załomów. Wybrane rozwiązanie powinno być również sprawdzone na wyboczenie od siły zastępczej pionowej działającej na słup, będącej sumą wszystkich składowych pionowych obciążenie fundamentu, bierze się pod uwagę wpływ sił pionowych i poziomych, jak przy obliczeniu obciążenia słupa, powiększone o jego ciężar, a także parametry geotechniczne gruntu (konieczne są badania), w jakim będą posadowione katalogu sieci trakcyjnej można stosować fundamenty prefabrykowane betonowe o numerach: 1422 (cztery wersje) i 1462. W tablicy 7. dokumentu normatywnego Iet-112 określono dopuszczalne momenty zginające i siłę zastępcza pionową dla fundamentów palowych o numerach katalogowych: m1491–1495 i 1497. Wymagania technicznych specyfikacji interoperacyjności (TSI) podsystemu „Energia” Podstawowymi parametrami sieci trakcyjnej systemów prądu stałego, ocenianymi w procesie weryfikacji według wymagań TSI podsystemu „Energia”, są: napięcie i częstotliwość, wydajność systemu zasilania, obciążalność prądowa dla pociągów na postoju, hamowanie odzyskowe, organizacja koordynacji zabezpieczeń elektrycznych, geometria sieci trakcyjnej (wysokość zawieszenia przewodów jezdnych, wywianie wiatrowe), skrajnia pantografu, średnia siła nacisku, charakterystyka dynamiczna i jakość odbioru prądu, przestrzeń na uniesienie przewodu jezdnego i rozstaw pantografów na potrzeby konstrukcji sieci trakcyjnej, materiał przewodu jezdnego, sekcje separacji systemów, środki ochrony przed porażeniem elektrycznym, zasady utrzymania. Jeżeli projekt wykonawczy jest oceniany pod względem zgodności z TSI „Energia”, powinien odnosić się do wszystkich wymagań za wyjątkiem organizacji koordynacji zabezpieczeń elektrycznych, gdyż jest ona brana pod uwagę, gdy projekt obejmuje sieć trakcyjną i system zasilania począwszy od GPZ Energetyki trakcyjna podlega ocenie za pomocą programu do symulacji średniej siły stykowej i jej odchylenia standardowego. Symulacja musi być zgodna z normą EN 50318:2002 i walidowana przez pomiar wykonany według EN 50317:2012. Jeżeli istniejąca sieć trakcyjna jest eksploatowana przez co najmniej 20 lat, to ww. czynności nie są obowiązkowe. Następny etap sprawdzenia sieci stanowią badania dynamiczne na reprezentatywnym odcinku (nie są obowiązkowe dla systemów prądu stałego o prędkości do 160 km/h; w takim przypadku należy wprowadzić alternatywną metodę identyfikacji błędów konstrukcji – pomiar geometrii sieci trakcyjnej). Autor: M. Kaniewski Po prawej stronie zdjęcia – czterosłupowe przęsła naprężenia sieci trakcyjnej łańcuchowej o sumarycznym przekroju poprzecznym 320 mm2, bez uelastycznienia, z ciężarowym urządzeniem naprężającym, zawieszeniem rurowym, uszynieniem grupowym oraz słupami indywidualnymi posadowionymi na palach Sieć trakcyjna - zasada projektowania Jeśli projekt wykonawczy realizowany jest dla PKP zgodnie z przepisami krajowymi, to należy stosować wymagania podane w aktach prawnych PKP PLK Przygotowany zaś w oparciu o przepisy europejskie, obliguje do przestrzegania wytycznych TSI podsystemu „Energia”: Rozporządzenia Komisji (UE) nr 1301/2014 i 1302/ projektach sieci trakcyjnej na szlaku wykorzystuje się sieć z jedną liną nośną i dwoma przewodami jezdnymi lub sieć z dwiema linami nośnymi i dwoma pr zewodami jezdnymi. Sumaryczny przekrój poprzeczny tych sieci to 320 i 420/450 stacjach stosowana jest jedna lina nośna i jeden przewód jezdny. Ze względu na wymaganą przez TSI podsystemu „Energia” wydajność systemu zasilania i wartość napięcia na pantografie, na torach głównych będzie budowana sieć typu YC120-2CS150 lub sieci trakcyjnych o maksymalnej prędkości jazdy: 120 km/h stosuje się uelastycznienie długości 14 m, dla 160 km/h – 16 m, natomiast dla 250 km/h – 22 m oraz sieć ze scalonym układem lin nośnych. Podstawową częścią składową sieci trakcyjnej jest odcinek naprężenia zakończony z obu stron przęsłami naprężenia (przewody są w nich naciągane za pomocą odpowiednich urządzeń i mocowane na słupach). Długość pr zęsła nie powinna być większa od 1400 m. W połowie odcinka należy zastosować kotwienie środkowe (składające się ze słupa kotwowego i lin nośnych mocowanych na sąsiednich słupach) oraz połączenie dodatkową liną przewodu jezdnego z liną nośną (jak pokazano w kar cie katalogowej 0408).Przewód jezdny w procesie przekazywania energii elektrycznej do pojazdu szynowego współpracuje z pantografem. Aby zużycie ślizgacza pantografu było w miarę równomierne, przewód jezdny jest pod słupami przesunięty w stosunku do osi toru w sposób naprzemienny o wartość odsuwu przewodu instrukcji Iet-2 dla sieci do prędkości jazdy mniejszej bądź równej 160 km/h odsuw wynosi: na prostej: 300 mm (±20 mm), na łuku: 400 mm (+20 mm na zewnątr z łuku i 60 mm do wewnątrz łuku, przy czym oś symetrii przewodu musi być styczna do osi toru w środku przęsła zawieszenia, w stanie bez wywiania wiatrowego), pod słupem krzyżowym: 150 mm. Dla prędkości jazdy większej od 160 km/h odsuw wynosi: na prostej: 200 mm (±30 mm), na łuku: 300 mm (±30 mm). Dla sieci trakcyjnej na łukach o dużym promieniu odsuw nie musi się zamykać w obszarze jednego odległości posadowienia konstrukcji wsporczych zależą od typów sieci trakcyjnych i prędkości jady. Projektując sieć trakcyjną, należy dbać o to, żeby odległość między sąsiednimi słupami nie była większa niż 18 m (zalecenie UIC 799-1). Odległość między słupami na łuku można określić na podstawie wykresu podanego w katalogu („Katalog sieci trakcyjnej PKP PLK opracowanie Kolprojekt sp. z Warszawa 2004) w karcie nr 0008. Artykuł ukazał się w publikacji „Sektor Elektroenergetyczny” 2017Zobacz e-wydanie mgr inż. Marek Kaniewski, Instytut Kolejnictwa w Warszawie

tryskających z pasów transmisyjnych elektrycznych świdrów